Standpunt van de gemeente Putten
Naar aanleiding van een verzoek om informatie over ons gezin in de jaren 1944 en 1945 ontving ik in 2007 van de gemeente Putten de volgende mail:
“Bij het zoekwerk n.a.v. de vragen van O. Du Ry van Beest Holle kreeg ik op een gegeven moment de indruk dat zijn vader wel eens “verdacht” geweest zou kunnen zijn. Raadpleging van het dossier -1.755.46: NSB-ers, landverraders en andere verdachte personen (GA Putten, archiefblok 1940-1975, inventarisnummer 59) gaf vervolgens veel informatie, waar de vragensteller niet blij mee zal zijn. Zijn vader was n.l. in de oorlog behoorlijk fout, blijkt uit het archief.”
Dit was voor mij een bevestiging van mij aanvankelijke gevoel over mijn ouders. Echter niet veel later vind ik in het Nationaal Archief in Den Haag de volgende informatie:
1. Op 4 maart 1949 schrijft het NBI dat er, ondanks de bemoeienis van de Stichting Nederlandse Letterkunde, blijkbaar geen nationaal socialistische propaganda door mijn vader is gemaakt.
2. Op 28 december 1949 schrijft het NBI: Temeer betreuren wij deze gang van zaken, aangezien sedert dien niet gebleken is, dat enige tegen U gerezen verdenking gegrond was.
Het standpunt van de gemeente Putten is dus na ongeveer 70 jaar nog steeds hetzelfde. Hoewel beide verdenkingen onjuist zijn gebleken blijft de gemeente Putten bij zijn standpunt.
Ik zou willen weten hoe de gemeente Putten in het jaar 2017 naar ons als gezin van toen kijkt?
Op 9 oktober 2017 heb ik de gemeente Putten een mail gestuurd met een uitnodiging om in mijn boek de uitkomsten van mijn onderzoek te lezen, maar nog geen reactie ontvangen. Hun antwoord zal ik hier direct plaatsen. Hoor en wederhoor.
Het is niet mijn bedoeling in mijn verhaal bepaalde mensen, instituten, de gemeente Putten of zelfs heel Nederland te veroordelen of ergens op af te rekenen. Ik klaag niemand aan, ik beschrijf de gebeurtenissen van die tijd. Evenmin voel ik mij slachtoffer van het verleden. Maar na mijn zoektocht dienden de gevonden feiten wel verteld te worden, zeker voor mijn kinderen en kleinkinderen en ook voor mijn zusters en hun kinderen. Omdat ik een betere schrijver dan verteller ben, heb ik mijn verhaal opgeschreven. Zo kan ik rustig nadenken en beter formuleren. Bovendien ligt het daarmee vast. Dat werd mijn boek. En voor reacties van lezers op mijn boek en andere meer actuele informatie maakte ik deze site.